Jeanette is nog steeds een attractieve verschijning. Als jonge vrouw viel ze op door haar diepzwarte haar, bevallige houding en uitdagende blik, waarmee ze iedereen uitnodigde een gesprek te beginnen, een kritische opmerking te maken, of, het allerliefst, te flirten. Ze kickte op aandacht en daar heeft ze tot op de dag van vandaag last van. Omdat ze over een grote sociale intelligentie beschikt, wist ze een oplossing te bedenken.
Om mannen te behagen, om bij ze in het gevlij te komen, om er zelf een voldaan gevoel van te krijgen, spreekt ze collega's aan. Vervolgens doet ze aanhankelijk, streelt ze je over de rug, kust ze je vluchtig op de wang, lacht ze je kirrend toe. Geen enkele man laat dit onberoerd, iedereen staat stilletjes te genieten, want ik zei het u al: Jeanette hééft wel iets. Die brede rode mond, die warme, volle lach...En ze gaat echt niet alleen op de knapperds af. Kaal, een afzakkende bril, op leeftijd, nors, een slechtzittend pak, het maakt haar niet uit. Ook aan Jeanette zijn de jaren namelijk blijven kleven. Haar achterwerk is in omvang sterk toegenomen, moest ik onlangs tot mijn schrik vaststellen. Dat glanzende haar is ook wat fletser geworden, maar toch, nog altijd, het valt niet te ontkennen, aan charme heeft ze niet ingeboet. De allure van de aantrekkelijke, misschien wat oudere vrouw draagt ze met overtuiging uit.
Voor mij en nog een paar uitverkorenen volgt ze een bijzondere taktiek. Ons laat ze lopen. Op een paar meter afstand zoekt ze oogcontact. Vervolgens draait ze zich langzaam, maar veelbetekenend om, en slentert weg, dwars door een menigte mensen. Als je haar volgt, wat nadrukkelijk de bedoeling is, moet je haar goed in de gaten houden, want ze doet haar uiterste best om onzichtbaar te zijn . Je bent echt naar haar op zoek, dat wil ze. Mannen die gulzig en wat ongeduldig achter haar aanlopen, versnellen, sprinten. Héérlijk vindt ze dat. Wat zou, diep in haar binnenste verscholen, de echte reden zijn dat ze zich zo aanstelt?
Laat ik nu niet de amateurpsycholoog gaan uithangen. Het zal allemaal wel met onzekerheid te maken hebben, gebrek aan liefde en aandacht in haar jeugd, angst voor ouderdom en verval. Maar het is waar: als Jeanette zó dicht tegen je aan komt staan dat je haar aangename parfum ruikt, wanneer ze je omarmt en lieftallige woordjes in je behaarde oor fluistert, dan neemt binnenin een warm gevoel bezit van je. Even maakt ze je gelukkig. En daarom, hoezeer we ook om haar moeten glimlachen, kunnen we onze knuffelbeer niet missen.
