Waarom dagdroomt een man? Voor Walter Mitty is dat heel duidelijk: hij heeft een vrouw die hem voortdurend observeert, kritiseert en dirigeert als er wat fout gaat. Door te fantaseren over sensationele operaties die hij uitvoert en ongelooflijk moedige daden die hij verricht, bewonderend gadegeslagen door opvallend knappe jonge meisjes, tracht hij zich staande te houden in een wereld die niet zo aardig voor hem is. Hilarisch, maar ook een tikkeltje zielig, dit verhaal van James Thurber (1894 - 1961), dat hij in 1939 publiceerde in het gerenommeerde tijdschrift The New Yorker. Ook als cartoonist mocht hij trouwens graag het thema van overheersende vrouwen contra onderdanige mannen gebruiken.
In 1947 wordt The secret life of Walter Mitty verfilmd, met in de hoofdrol Danny Kaye. De moeder van Walter manipuleert hem zó dat hij zich met de onaantrekkelijke dochter van haar beste vriendin verlooft. Dagdromen doet hij echter over een nog onbekende, maar beeldschone blondine en allerlei heldhaftige acties, want zijn leventje is, ook door eigen schuld, erg saai. Met je fantasie de onvolkomenheden van de realiteit aanvullen: het heeft me altijd verbaasd dat Thurber de film mislukt vond. Natuurlijk, er moest een intrige verzonnen worden, maar de Mitty van Kaye kon zo uit Thurbers verhaal weggelopen zijn.
In de remake van deze film onder dezelfde titel (2013; regisseur en hoofdrolspeler Ben Stiller) heeft Mitty geen last van bazige vrouwen; wel probeert hij in contact te komen met collega Cheryl (Kirsten Wiig). Tegelijkertijd nemen de problemen met zijn werk als archivaris dusdanig toe dat hij de halve wereld rondreist om een uiterst belangrijke foto af te troggelen van de haast onbereikbare fotograaf Sean Penn. Vanzelfsprekend duiken ook hier de dagdromen, spectaculair verfilmd, op als een idee tegenvalt, iemand teleurstelt, een plan mislukt. Toch is er een belangrijk verschil met de eerdere versies: de lichte tragiek ontbreekt. Eigenlijk heeft Stillers Mitty helemaal geen dagdromen nodig. In tegenstelling tot de andere Walters is hij ad rem, sociaal vaardig en ondernemend; bovendien beheerst hij zijn vak als geen ander. Hun schuchtere en schutterige manier van leven staat ver van hem af. Niemand hoeft medelijden met hem te hebben. Wat overblijft: een onderhoudende, soms zelfs spannende film. Thurber? Nee, die zou beslist ontevreden zijn.
