Vrouwen gaan toch een stuk handiger met elkaar om dan mannen. Neem nu de affaire tussen Therese en Carol. De eerste is ergens in de twintig, onervaren, tegen haar zin werkzaam in een warenhuis. De duidelijk oudere Carol - dure kleding, kostbare sieraden - wil speelgoed bij haar kopen, laat haar adres achter, vergeet haar handschoenen. Therese stuurt ze terug, met een briefje erbij. Carol belt haar op haar werk op, biedt haar een lunch aan. Ze mogen elkaar, laten dat ook blijken door middel van complimentjes en attenties, maken meteen een vervolgafspraak. Kijk, zo doe je dat. Een vriendschap die het leven van beiden sterk zal beïnvloeden, is geboren.
Therese heeft geen familie, woont alleen, want met een man samenwonen wil ze vooralsnog niet; dat heeft ze haar vriend al duidelijk gemaakt. Eigenlijk zoekt ze een baan als fotografe bij een krant. Als een andere jongeman haar daaraan helpt, is ze hem dankbaar, maar daar blijft het ook bij. Ondanks haar zachte aard weet ze de heren van zich af te houden. Carol neemt een steeds grotere plaats in haar leven in. Dankzij haar komt ze in een heel ander milieu terecht: hoogopgeleide kennissen, luxueuze huizen, een echtgenoot met eigen chauffeur, een dochtertje op wie Carol dol is. Dat ze binnenkort gaan scheiden, moet Therese niet al te tragisch nemen, dat doet Carol ook niet.
Ondanks zijn soms brute optreden wil haar man Harge hun huwelijk wel degelijk redden. Hij beziet Therese met wantrouwen, praat geïrriteerd over al die uitstapjes met hartsvriendin Abby, herinnert Carol aan haar zwakke plek: hun dochtertje. In het New York van de jaren vijftig sprak men niet openlijk over homoseksualiteit; daarvoor moest je in obscure barretjes zijn en gereserveerde zaaltjes ergens achteraf opzoeken. Na een heftige ruzie vlucht Carol het huis uit en trekt met Therese door de Verenigde Staten, van motel naar hotel, waarbij ze steeds intiemer met elkaar worden.
Volstrekte tegenpolen, dat zijn ze natuurlijk. Maar op een geven moment hebben ze één punt gemeen: het verlangen om zich een zo prettig mogelijke positie in de maatschappij te verwerven, met voldoende sociale contacten, een aangename woning, een vaste baan. Gaat ieder haar eigen weg? Heeft de een de ander niet meer nodig? Is de jongste tegelijk ook de zwakste? Dus: hoe belangrijk is de liefde?
De film is gebaseerd op de tweede roman van Patricia Highsmith, die in 1952 onder de titel The price of salt werd uitgebracht. Vanwege de gevoelige thematiek durfde de schrijfster het boek niet onder haar eigen naam te publiceren. Dat gebeurde wel bij een herdruk in 1920; het werd toen omgedoopt in Carol. Om de jaren vijftig zo goed mogelijk na te bootsen kregen de beide hoofdrolspeelsters spraakles: ze moesten langzaam praten en vooral goed articuleren. Ook daardoor is dit een heel bijzondere film geworden.
Carol. Regisseur: Todd Haynes; hoofdrolspelers: Cate Blanchett, Rooney Mara, Kyle Chandler. Uitgebracht in 2015.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten