Als je elfjarige zoon Zachary met een stok een ander jongetje twee tanden uit de mond slaat, krijg je vanzelfsprekend te maken met de ouders van het verwonde ventje. Dat blijken Penelope en Michael Longstreet te zijn. Prettige, beschaafde mensen. Zij, gespeeld door een sterk vermagerde Jodie Foster, is nogal principieel en bloedserieus, maar híj weet dat te temperen met sussende opmerkingen en laconieke commentaren. Beide echtparen komen bij elkaar in het gezellige appartement van de Longstreets.
" Carnage " ( 2011, geregisseerd door meester - regisseur Roman Polanski ) speelt zich in een paar vertrekken af. De ouders van Zachary, Nancy en Alan Cowan, stellen zich aanvankelijk beleefd en terughoudend op. Maar alles verandert in de loop van de middag. Alan, een sterke rol van de Weense acteur Christoph Waltz, wordt per telefoon constant op de hoogte gehouden van zakelijke problemen en is nauwelijks geïnteresseerd in zijn zoon. Nancy geeft twee keer over, terwijl de whisky bij haar snel zijn tol begint te eisen. De mannen vormen op een gegeven moment een front tegen de vrouwen, die zich op hun beurt weer verbonden voelen in hun afkeer van de kwalijke gewoontes waar hun echtgenoten mee behept zijn. Allen blijken onaangename kanten, zelfs duistere hoekjes in hun ziel te hebben. Aan het slot staat iedereen eigenlijk alleen. Je wordt in het leven nu eenmaal geregeld op jezelf teruggeworpen.
Toch is " Carnage " absoluut geen dramatisch spektakel geworden. Grofkomische scènes, humoristische, spitse dialogen, zorgen ervoor dat de toon niet al te zwaar aangezet is. Jammer genoeg ontbreekt een verrassend slot; bovendien is tachtig minuten kijken en luisteren naar vier volwassenen in een kleine ruimte niet altijd even meeslepend. Oftewel: het is Polanski niet echt gelukt om van een succesvol toneelstuk een overtuigende film te maken. Maar voor Elvis was het een hele belevenis: als zoon van de regisseur mocht hij de zwijgende, maar meppende Zachary doen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten