ALLES IS FAMILIE

Ze hoeft er niet lang over na te denken. Kim van Kooten, scenarioschrijfster van de Nederlandse speelfilm "Alles is familie " ( november 2012) heeft een voorkeur voor weduwnaar Dick. Hij is vrijwel de enige die in alle rust, zonder anderen met zijn sores lastig te vallen, verder gaat met zijn leven. Dat betekent in je eentje èn twee kleine kinderen opvoeden èn je verdriet in bedwang houden. Tijd voor een relatie heeft hij even niet en misschien ziet hij ook wel op tegen zo'n stap.

Zijn schoonfamilie zit echter heel anders in elkaar. Terwijl men allerlei plannen smeedt om het veertigjarig huwelijksfeest van de ouders Arend en Jeannette  (Martine Bijl zoals u haar niet kent) naar een ongekende hoogte te stuwen, stuiteren de schoonbroers Rutmer en Charlie met veel lawaai in het rond. Rutmers vrouw Winnie  (Carice van Houten) gooit geregeld olie op het vuur door als een pinnige schooljuffrouw iedereen voortdurend terecht te wijzen.

Relatieproblemen zijn volop voorradig. Rutmer denkt uitsluitend aan componeren, produceren en cd's, waarbij hij tot zijn eigen frustratie niet verder komt dan oppervlakkige liedjes; Charlie wordt overal ontslagen, neukt er lustig op los, maar durft geen enkele verantwoordelijkheid aan; Winnie heeft op haar vijfendertigste maar één hartstochtelijke wens: een kind. Laat nu uitgerekend die hypervrolijke, supermannelijke Rutmer slechts dood zaad te bieden hebben.

Haast iedereen uit ongeremd zijn of haar emoties. Men brult, lacht, huilt, slaat en scheldt vol overgave, te laat of helemaal niet beseffend dat er een familielid gekwetst zou kunnen worden. Alleen vader Arend en Dick  houden zichzelf in de hand. Maar dat Arend het liefst helemaal alleen wil kamperen in een stil bos, is ook niet zonder reden. En Dick zegt niet voor niets tegen zijn schoonmoeder dat al die egotrippers de afgelopen twee jaar ook weleens hadden kunnen praten over het overleden zusje dat zijn vrouw was.

Honderd procent geluk bestaat niet, teleurstellingen en tegenslagen overkomen je nu eenmaal. Eenzaamheid laat zich niet op verzoek verdrijven. Speeddaten bleek voor Martine Bijl geen oplossing, terwijl Willeke Alberti een leuke man ontmoet zonder er iets voor te hoeven doen. Zo wispelturig kan het leven zijn.

Aan het slot van deze turbulente, geslaagde komedie hebben velen een partner gevonden, maar sommigen blijven alleen staan. Het geluk is ongrijpbaar, zoals J.C. Bloem al dichtte:

 Ik heb van 't leven vrijwel niets verwacht,
 't geluk is nu eenmaal niet te achterhalen.
 Wat geeft het? - In de koude voorjaarsnacht
 zingen de onsterfelijke nachtegalen.