Voor huurmoordenaar Jeff staat zijn beroep centraal. Alles wat hij doet is erop gericht zijn werk zo goed mogelijk uit te oefenen. Hij woont in een zeer eenvoudig ingericht flatje, slechts vergezeld door een goudvink in een kooitje. Een vriendin heeft hij wel, maar die dient er toch vooral voor om hem beroepsmatig te ondersteunen. Als hij zijn woning verlaat, is hij perfect en onopvallend gekleed: gleufhoed met brede rand, zodat zijn ogen vrijwel onzichtbaar zijn, correcte regenjas of donkere mantel. Wanneer hij een opdracht moet uitvoeren, steelt hij vakkundig een auto, waarna hij zich een ander nummerbord en nieuwe papieren aanschaft. Dan wordt hem ook een nieuwe revolver aangereikt. Steeds op hetzelfde adres, door dezelfde man, geroutineerd, zwijgzaam.
Als je beroepshalve moordt, kun je dat maar beter in je eentje doen. Daardoor lukt het Jeff om, vrijwel onopgemerkt, bij Martey binnen te dringen en hem dood te schieten. Voor het zover is, trekt hij witte handschoenen aan. Natuurlijk, zo laat je geen vingerafdrukken achter, maar Jeff voelt zich niet alleen een professional, hij ziet zichzelf ook als een artiest die zijn act komt opvoeren en dus als zodanig gekleed moet zijn. Bij het verlaten van het kantoor heeft hij pech: twee mensen zien hem, de politie heeft een spoor en begint op hem te jagen. De onderwereld wil eveneens van hem af, zodat hij zich omsingeld weet door vijanden. De eenzame wolf wordt op zijn territorium teruggedrongen.
Regisseur Jean - Pierre Melville (1917 - 1973) maakte in 1967 met Le samouraï een gangsterfilm die zó verschilt van de normale producten in dit genre, dat collega's als Quentin Tarantino er nog geregeld naar verwijzen. Weinig geweld, slechts drie moorden, maar één achtervolging, geen gedoe om geld. Alles draait eigenlijk om Jeff, gespeeld door Alain Delon. Hij leeft als de loner in een western en denkt als een samoerai: een prof, die zich met en zonder wapen uitstekend kan verdedigen; volstrekt onbewogen als het gaat om te doden of zelf gedood te worden; bereid om zich tot het uiterste te verdedigen, want gezichtsverlies is volstrekt onaanvaardbaar.
Hoewel Jeff stoer wil overkomen, heeft ook hij op zijn tijd sociaal contact, genegenheid of liefde nodig. En als hij, net als zijn eigen goudvinkje, gevangen dreigt te raken in een kooi van zijn tegenstanders, dan blijft er voor zo'n eergevoelig man maar één uitweg over.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten