Omdat Gerrit thuis steeds ongemakkelijke ouders aantrof, vluchtte hij al jong het café in. Zestien was hij pas, toen hij met mannen van allerlei slag zat te toepen, dobbelen en bier te drinken. En tot diep in de nacht waren er de gesprekken: over vrouwen, voetbal, auto's. Men accepteerde hem gauw, want hij deed plichtsgetrouw mee aan de rondjes, kon goed luisteren, was niet eigenwijs of opdringerig.
Naarmate Gerrit ouder werd, bezocht hij steeds dezelfde kroegen, wat uiteindelijk uitmondde in twee stamcafés: Oleander, met een wel zeer wisselend publiek, en Dominus, waar vooral studenten kwamen. Dronken werd hij nooit, want hij wilde onder geen voorwaarde de controle over zichzelf verliezen; bier kon hij trouwens uitstekend verdragen. De conversatie - onderwerpen bleven intact, jonge en oudere mannen bleken slechts over een beperkt repertoire te beschikken. Het begon hem te hinderen dat al die kerels eigenlijk niet naar elkaar luisterden en vooral gelijk wilden hebben. Ze maakten van elke woordenwisseling een wedstrijd. Kortom, het werd tijd voor een vriendin.
Eenmaal getrouwd stuitte hij op het fenomeen van 'de gezellige avond'. Echtparen die op bezoek komen! Koffie, vlaai, frisdrank, bier, een wijntje? Ook hier was al snel een duidelijk patroon zichtbaar: de dames groepeerden zich in een vaste hoek, de heren verzamelden zich rond telkens weer dezelfde tafel. Weliswaar weken de gespreksonderwerpen wat af vergeleken met vroeger, maar ze keerden wel keer op keer terug. Belastingen, misbruik van sociale voorzieningen, collega's, het kwam Gerrit op den duur de neus uit. Wie praatte eventjes niet over zichzelf? Wie had het voor één keer niet over geld verdienen? Wie toonde wel belangstelling voor een ander?
Vrouwen, merkte Gerrit tot zijn eigen verrassing op. Ze luisteren aandachtig naar je, stellen de goede vragen, denken met je mee, beschikken over een gezonde portie zelfspot. Hij deed die ontdekking nadat hij zich aangemeld had bij lees - en wandelclubjes, waar vrouwen sterk in de meerderheid bleken te zijn. Eindelijk vroeg er iemand: "Welk boek lees je op het ogenblik?" "Weet je nog een leuke film voor me?" Lucy wilde telkens oprecht weten hoe het zijn opstandige dochter verging, Truus kwam met adviezen die zijn buikomvang betroffen. Al die dames leefden oprecht met elkaar mee; het was ze niet te doen om anderen af te troeven, maar om een prettige sfeer op te roepen. Gerrit voelt er zich allang wel bij; de breipatronen en recepten neemt hij graag voor lief.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten