VERKOOPPRAATJE

 Meneer Arthur was zo'n man die altijd zorgvuldig met zijn spullen omging. Hij poetste al zijn schoenen wekelijks, streek zijn overhemden zeer geregeld, hield huis en tuin constant in de gaten. En omdat hij bijzonder graag fietste, liet hij elk halfjaar zijn fiets door een vakman nakijken. Daar ging het nu een paar weken geleden mis.

Hij trapte erg zwaar toen hij hem ophaalde, en, geheel tegen zijn gewoonte in, begon hij na een kwartiertje fietsen te piepen. Nu had meneer Arthur zijn geliefde tweewieler deze keer niet door zijn favoriete fietsenmaker laten behandelen. De jonge Balk had zijn zaak aan een man van middelbare leeftijd uit Grashoek verkocht, en die was door corona enkele weken buitenspel gezet. Nu bleek hij open, zodat Arthur welgemoed binnenstapte.

Hij deed zijn verhaal, terwijl Grashoek nogal stug stond te zwijgen. "Wij werken alleen aan fietsen die hier gekocht zijn", deelde hij streng mee.

" Maar ik heb deze hier gekocht, twintig jaar geleden al!"

Omdat Arthurs Raleigh buiten tegen het raam stond, kon Grashoek het naambordje kennelijk niet zien. Ze gingen naar buiten, en jawel, natuurlijk, gekocht bij Balk. Maar het gezicht van Grashoek bleef streng. Toen ze weer naar binnen stapten, merkte hij op: "Het is wel een oude fiets. Daar heb ik geen onderdelen van."

"Hij moet, denk ik, alleen nog even goed nagekeken worden. Als John Balk dat deed, reed ik er zo mee weg." 

Grashoek stond enkele minuten nors te zwijgen. Uit niets bleek dat hij tegenover een trouwe klant stond die jaar in jaar uit al zijn fietsspullen in deze winkel gekocht had. Zeker, Balk was een paar jaar geleden ertoe overgegaan om elektrische fietsen te verkopen en dat was een goede handel gebleken, maar gewone fietsen bleven in zijn pakket. Deze Raleigh had hij overigens zelf nog nog warm aanbevolen.

"Ik doe het niet", klonk het opeens. " Zo'n oudere fiets, ik begin er niet aan." En hij liep al naar de deur om die voor meneer Arthur te openen."  

Maar deze bleef staan en keek Grashoek glimlachend aan. "U bent gezakt voor het examen."

"Hè? Wat bedoelt u? "  

"Kijkt u nou eens naar mij. U ziet een goede zeventiger, die aan komt zetten met een oude fiets die wat gebreken begint te vertonen. Waar begint zo iemand aan te denken? De aanschaf van een e - bike natuurlijk. Ik ben daar al een paar dagen mee bezig. Maar u bent nieuw hier, ik ken u nog niet zo goed, en ik wil dat mijn spullen, en zeker mijn fiets, in goede handen zijn. Van iemand die hart heeft voor zijn klanten."

Grashoek stond roerloos toe te luisteren. Er was geen emotie van zijn gezicht af te lezen, zodat meneer Arthur er nog een schepje bovenop deed. "Als van een echtpaar (Arthur was niet getrouwd) er eentje een elektrische fiets wil, dan gaat de ander er ook gauw toe over. Samen fietsen is dan prettiger. Affijn, dat verkooppraatje zult u ook weleens afgestoken hebben." 

"Ja, ja", mompelde Grashoek en zwaaide de winkeldeur nadrukkelijk open. "En ik ga nu op zoek naar een echte fietsenmaker", besloot Arthur fier. "Mij ziet u hier nooit meer terug."