Nee, ik moet u teleurstellen: Clarissa Dalloway houdt niet echt van haar man. Natuurlijk, ze wist wat ze deed toen ze Peter Walsh afwees en voor Richard koos. Iemand had hem in een zomer, lang geleden, meegebracht, toen iedereen ervan uitging dat Peter en Clarissa bij elkaar hoorden. Eerst werd Richard verliefd en daarna zij. "Met jou amuseer ik me alleen maar, terwijl Richard en ik elkaar begrijpen," zei ze. Peter is geestig en avontuurlijk, Richard vooral betrouwbaar en conservatief. Op deze dag, in juni 1923, zal Peter, na een verblijf van vijf jaar in India, Clarissa weer ontmoeten.
Want zij houdt die avond een feestje en is daar de hele dag voor in de weer. Wonend in Westminster, Londen, want haar man zit in de politiek, doet ze daar haar boodschappen en plaatst ze haar bestellingen. Ondertussen gaan haar gedachten terug naar haar jeugdjaren, mijmert ze over de bekenden die ze ontmoet, denkt ze na over zichzelf. Een vrouw van 52 jaar, grijs geworden na haar ziekte, mager, spits gezichtje, mooie handen en voeten, altijd goed gekleed. Intellectueel schat ze zichzelf niet hoog in; wel weet ze dat ze over een grote dosis mensenkennis beschikt en daardoor in staat is mensen te helpen en te bemoedigen.
Ook van anderen kent de lezer de gedachten. Van Peter en Richard natuurlijk, maar ook van de beklagenswaardige miss Kilmer, de lerares van dochter Elisabeth, en van de tragische Septimus Warren Smith, die geestelijk zo in nood is. Allen leven op uiteenlopende wijze toe naar Clarissa's partijtje, waarvan het bezoek van de eerste minister het hoogtepunt moet worden. Alleen Peter ziet dat anders. Hij hoopt dat iemand hem een baan kan bezorgen; bovendien verlangt hij hevig naar een ontmoeting met Clarissa, de vrouw die hij nog steeds liefheeft.
Virginia Woolf ( Londen, 1882 - 1941) beschrijft in haar roman Mrs Dalloway haar personages van binnenuit, zodat de lezer hun intiemste gedachten kent. Zo weten we dat Clarissa lesbische gevoelens heeft gekend, dat Septimus aan de Eerste Wereldoorlog een trauma heeft overgehouden, dat miss Kilmer dolgelukkig is dat ze op het feestje mag komen. Maar deze eindeloze stream of consciousness, nauwelijks afgewisseld door dialogen, humorloos, intrigeloos, levert een, ik kan het ook niet helpen, tamelijk ongenietbaar boek op. Dat Mrs Dalloway geregeld op allerlei lijstjes prijkt van waardevolle boeken uit een bepaalde periode (zie Wikipedia) knaagt weliswaar aan mijn zelfvertrouwen, maar buigen doe ik niet. Saai! Vervelende mensen! Overdreven literair!
Virginia Woolf, Mrs Dalloway. Londen, 1925. Vertaling Nini Brunt, Amsterdam, 2006.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten