HANDYMAN

Iedereen adviseert je een kluisje te huren als je in een Spaans hotel zit, zeker als dat wat smoezelig blijkt te zijn en de badplaats zelf vooral vergane glorie uitstraalt. Ik tel dus mijn euro's op de balie uit en vraag waar dat brandkastje zich eigenlijk bevindt. "In de kamere", zegt de jolige Spaanse bediende, die kennelijk al meer Nederlanders te woord heeft gestaan. Inderdaad treffen we op een lage plek in onze hotelkamer een metalen voorwerp aan dat over dikke wanden beschikt. Er ligt een vijfstappenplan bij, waarmee je het kluisje kan instellen. Wat mij verbaast, is dat daarin niet gerept wordt over het kaartje dat men mij bij de receptie meegegeven heeft. Na enkele vruchteloze pogingen kijk ik op de achterkant van het ding, en warempel: daar staat een tweetal aanwijzingen waaruit blijkt dat je het kaartje in een gleuf moet schuiven, waarna er een groen lampje gaat branden; vervolgens kan het installeren beginnen. Ik doe van alles en er gebeurt niets. Maar dan begrijp ik het. We zijn nu eenmaal in een Zuid - Europees land waar mensen extreem jong met pensioen gaan, de torenhoge staatsschuld niemand interesseert en apparaten zelden werken. Het kreng is natuurlijk kapot.

Aan de balie meld ik op hooghartige toon het ongemak. Waar ik van opkijk is dat er geen monteur met mij meegestuurd wordt, maar een vermoeid ogende, oudere ober die mij kennelijk iets moet uitleggen. Als we onze kamer binnenstappen, loopt hij meteen naar het onwillige ding. Hij brengt het kaartje in, laat als een goochelaar zo behendig zijn vingers over het cijferbord gaan, en alles functioneert. De woorden OPEN en CLOSED blinken op, terwijl het groene lampje schittert als de helderste ster. Nu begrijp ik het. Onze waardevolle spullen kunnen opgeborgen worden.

Als een half uurtje later mijn vrouw binnenkomt, verwelkom ik haar met een triomfantelijke glimlach. Ik leid haar naar mijn geliefde kastje teneinde haar mijn technische kwaliteiten te demonstreren. Er gebeurt helemaal niets. Er brandt geen lampje, en zeker geen groen, er flitsen geen woorden op, er gaat wel een deurtje open, maar het wil niet dicht; het monster lijkt wel behekst. Uiteindelijk begrijp ik het. Ik zal onze betaalpasjes en paspoorten de hele vakantie bij me moeten dragen.