Vandaag neem ik u mee naar het Londen van het einde van de negentiende eeuw, met lantaarnopstekers, suffragettes, vrouwen die op straat begeleid worden door een chaperonne, èn bomaanslagen van Ierse terroristen. Thaniel Steepleton, telegrafist op het ministerie van Binnenlandse Zaken, wordt daar nadrukkelijk mee geconfronteerd als hij bij thuiskomst een prachtig zakhorloge aantreft. Het zit in een fluwelen doosje met een wit lint eromheen en is gemaakt van een roodachtig goud; de ketting bestaat uit gladde, gave schakels. Op het lint is een etiket bevestigd, met daarop: 'voor meneer Steepleton'. Als er twee maanden later een bomaanslag op het ministeriële gebouw plaatsvindt, zal dit horloge zijn leven redden. Met steun van de Britse geheime dienst gaat hij op zoek naar de maker ervan.
Dat blijkt Keita Mori te zijn, een Japanse baron, die in Londen als horlogemaker werkzaam is. Ongeveer even oud als Thaniel, net als hij een einzelgänger, blijkt Mori een technisch genie: in zijn werkplaats bevinden zich elektrische vuurvliegjes en bronzen vogeltjes, terwijl een mechanische octopus een speciale plaats in het leven van zijn maker inneemt. Hij heet Katsu, steelt zakdoekjes en stropdassen en zoekt geregeld de omarming van zijn baasje op. Want Mori is heel bijzonder. Dat merkt Thaniel als hij, op verzoek van de geheime dienst, een kamer huurt bij de Japanner. Waar hij is, gebeurt er vaak wat onverwachts. Zou hij iets met die bommen te maken hebben?
De gebeurtenissen stapelen zich op als Grace Carrow in beider leven verschijnt. Zij is een jonge natuurkundige, tamelijk lelijk van uiterlijk, maar slim genoeg om de bescheiden Mori te doorzien. Zoals hij mechanisch alles naar zijn hand zet, zo manipuleert hij ook Thaniel, vindt ze. En in hoeverre bestaat er nog Toeval, of het Lot, of het Noodlot, voor een man die zó scherp denkt, zo'n mensenkennis heeft, dat hij van zichzelf zegt dat hij zich de toekomst kan herinneren?
Het knappe van deze roman is, dat de schrijfster (dit is haar debuut!) op een handige wijze historische feiten met fictie weet te verbinden, om daar vervolgens haar ongebreidelde fantasie op los te laten, zodat de geamuseerde lezer van de ene verbazing in de andere valt. Je komt niet alleen in het Victoriaanse Londen terecht, maar ook in het Oxford van 1884 en het Japan van 1871, waar de jeugdige keizer het moeilijk heeft met ongehoorzame leden van eeuwenoude adellijke families. Zeker, uiteindelijk gaat dit boek over trouw, vriendschap, of zelfs liefde, maar diep in haar hart zal de schrijfster toegeven dat ze vooral wil vertellen, vertellen, vertellen. Ik heb me uitstekend met haar vermaakt.
Natasha Pulley, De horlogemaker van Londen. Vertaling door Caecile de Hoog van " The Watchmaker of Filigreestreet ", Londen, 2015. Utrecht, 2017. 350 blz.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten