Toen de beide zoons van Nobelprijswinnaar Gabriel García Márquez (1927 - 2014) zo'n tien jaar na zijn dood zijn allerlaatste verhaal opnieuw lazen, waren ze aangenaam verrast. Omdat hij aan Alzheimer leed, was hij niet aan het slot toegekomen, maar met behulp van een bevriende uitgever en diverse naaste medewerkers, die gebruik konden maken van enkele manuscripten, kon deze novelle, geheel in de stijl van de grote meester, gepubliceerd worden. Rodrigo en Gonzalo tonen zich uitermate tevreden. Terecht?
Elk jaar gaat Ana Magdalena Bach op 16 augustus met de boot naar een eiland in de Caribische Zee. Op hetzelfde uur, met dezelfde taxi, bij dezelfde bloemenverkoopster in de gloeiende zon met een vers boeket gladiolen, dat ze neerlegt op het graf van haar moeder. De laatste jaren bezocht die geregeld dit onaanzienlijke eiland. Drie dagen voor haar dood had ze verzocht daar begraven te worden. Aan het graf vertelt ze haar moeder wat er het afgelopen jaar gebeurd is.
Ana is 46, 27 jaar gelukkig getrouwd met een succesvolle man; hun twee kinderen doen het uitstekend. Zelf beschikt ze over prachtige gouden ogen, ze is intelligent en muzikaal. Kortom: het leven heeft haar voortdurend toegelachen. Omdat de eerste boot pas de volgende ochtend vertrekt, moet Ana in een hotel slapen. Deze keer gebeurt er iets bijzonders: een uiterst aantrekkelijke man is dusdanig onweerstaanbaar, dat ze die nacht samen doorbrengen. Nooit eerder was ze vreemdgegaan.
Het smaakt naar meer. Elk jaar als ze in augustus afreist, voelt ze zich vrij en onafhankelijk, gaat op avances in van mooie mannen die ook nog zeer bedreven in het liefdesspel zijn. Maar in haar eigen omgeving is ze braaf; diverse vriendinnen hebben meerdere minnaars, haar man vertrouwt ze ook niet, maar het eiland inspireert haar. Hoezo? Totdat ze bij het graf een prachtig boeket ziet liggen. Van wie? Zeker, we blijven trouw tot de dood ons scheidt, maar die kan ook verbinden...
De kritiek op deze novelle verschilt nogal, maar ik ben best tevreden. Een interessante, onafhankelijke vrouw, mannen die haar aandurven, een leuk plot, een verrassend, licht magisch - realistisch slot: Márquez mag voldaan op zijn zonen neerkijken.
Gabriel García Márquez, In augustus zien we elkaar. Vertaling Mariolein Sabarte Belacortu. Meulenhoff Boekerij, Amsterdam, 2024. 128 blz.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten