Natuurlijk had Hannah veel aan haar tante te danken. Omdat haar ouders dag en nacht met de zaak bezig waren, konden ze weinig aandacht besteden aan hun enigst kind, en tante Magda, kinderloos, ongetrouwd, was altijd bereid bij te springen. Ze ving de kleine Hannah jarenlang op als ze van school thuiskwam, kocht met haar kleren, ging met haar naar huis - en tandarts, hoorde haar verhalen aan, droogde haar tranen als er iets naars was gebeurd. Inderdaad, een tweede moeder.
Hannah groeide uit tot een uitgesproken mooi meisje. Lang, blond, sproetjes, met een gave huid en een opgeruimd karakter. Op haar zestiende stonden er al jongens op haar te wachten en oudere mannen mochten graag een praatje met haar maken. Met een mengeling van trots en jaloezie zag tante Magda dit alles aan. Zijzelf was altijd klein, krom en lelijk geweest; jongens en mannen bleven altijd ver uit haar buurt. Ze begon wat snibbig tegen Hannah te doen, en ook wat bazig. Enkele jaren liet zij zich dat welgevallen. Gehoorzaam als zij was, ging Hannah ervan uit dat haar tante in alle situaties het beste met haar voor had.
Totdat Hendrik op haar pad verscheen. Hij zag eruit zoals tante Magda zich haar minnaar had voorgesteld: de latin lover, met alles erop en eraan. Getinte huid, dik zwart haar, donkere ogen, veel haren op zijn borst. Toch een doodgewone Nederlandse jongen, met een Italiaanse moeder. Hannah en Hendrik vielen als een blok voor elkaar, met Magda die knarsetandend toekeek.
Magda adoreerde Hendrik, overlaadde hem met complimenten, maar zocht de confrontatie met Hannah. Die was aanvankelijk weerloos, durfde na verloop van tijd wat meer terug te zeggen en waagde het zelfs om het met haar eens zo geliefde tante oneens te zijn. Magda sloeg dan onverwacht venijnig toe. Toen in een discussie de naam van Hendrik opdook, gromde ze: "Je mag blij zijn dat hij jou ooit gewild heeft." Tussen beide vrouwen is het nooit meer goed gekomen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten